To dzień, który przypomina, że osoby z niepełnosprawnością i ich rodziny codziennie mierzą się z barierami, których nie widać gołym okiem.

To ciągłe pytania bez odpowiedzi, walka o dostęp do specjalistów, edukacji i równego traktowania.

To zmęczenie, które nie kończy się po przespanej nocy.

To dzieci, które chcą się bawić, ale są pomijane.

To rodzice, którzy muszą być ekspertami, opiekunami i rzecznikami swoich dzieci — jednocześnie.

Mówimy o 4 milionach osób w Polsce.

O 100 milionach w Europie.

Ale przede wszystkim mówimy o ludziach, których nie wolno zostawiać na marginesie.

Co możemy zrobić, by 5 maja nie był tylko kartką w kalendarzu?

To dzień, w którym możemy coś zmienić.

Nie musisz robić wiele:

– zapytaj, jak pomóc

– nie oceniaj

– nie odwracaj wzroku